Η επιλογή της ευθανασίας ενός αγαπημένου ζώου συντροφιάς, είναι αρκετά δύσκολη για τους ενήλικες.
Η δυσκολία ωστόσο αυξάνεται στις οικογένειες και σε  πολλούς γονείς , οι οποίοι  χρειάζεται  να υποστηρίξουν τα παιδιά τους να κατανοήσουν &  να αποδεχτούν το γεγονός, πως ήρθε η ώρα να βοηθήσουν το αγαπημένο  κατοικίδιο τους να πεθάνει.

Προσπαθώντας να υπερπροστατέψουν τα παιδιά τους από τη θλίψη, οι γονείς μπορεί να κάνουν το λάθος να παραβλέψουν, να ελαχιστοποιήσουν ή να αποφύγουν εντελώς τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος ενός οικογενειακού κατοικίδιου. Δυστυχώς, κάνοντάς το αυτό θα έχουν χάσει μια πολύτιμη ευκαιρία να διδάξουν στα παιδιά τους ένα πολύ δυνατό μάθημα για την αντιμετώπιση της οδυνηρής πραγματικότητας του θανάτου.

Η σχέση μεταξύ των παιδιών και των κατοικίδιων τους είναι μοναδική και αναντικατάστατη. Η απώλεια κατοικίδιου μπορεί να είναι πολύ τραυματική για ένα παιδί, ανάλογα με τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε το κατοικίδιο στη ζωή του παιδιού: σύντροφος, φίλος, υπερασπιστής, αντικείμενο αγάπης, αδερφός, έμπιστος.
Όταν αυτός ο δεσμός σπάσει, ο πόνος μπορεί να είναι βαθύς και διαρκής και το τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα ανασφάλειας, άγχους, θυμού, ενοχής, ανικανότητας, δυσπιστίας και φόβου.

Ωστόσο, δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Τα παιδιά μπορούν να βοηθηθούν να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά σε αυτήν την πολύ δύσκολη εμπειρία ζωής, με την προϋπόθεση να ληφθεί υπόψη τι σημαίνει το κατοικίδιο για το παιδί & την κατανόηση του θανάτου με βάση την αναπτυξιακή κατάσταση του παιδιού. Επιπλέον,  προσεκτικά να  εξηγηθεί η διαδικασία της ευθανασίας.

Μερικές προτάσεις για να βοηθήσετε τα παιδιά να αντιμετωπίσουν την ευθανασία ενός κατοικίδιου, είναι:

  1. Να είστε ανοιχτοί και ειλικρινείς. Εάν το κατοικίδιο είναι ανίατα άρρωστο & η ευθανασία είναι απαραίτητη, ενημερώστε τα παιδιά σας το συντομότερο δυνατό. Είναι προτιμότερο να λάβουν την πληροφορία  από εσάς και όχι από κάποιον άλλο. Επιπλέον, εάν ποτέ ανακαλύψουν ότι παραμορφώσατε την αλήθεια ή τους είπατε ψέματα, θα δυσκολευτούν πολύ να σας εμπιστευτούν ξανά.
  2. Προσφέρετε βασικές, κατάλληλες εξηγήσεις για την ηλικία των παιδιών. Να είστε διαθέσιμοι για ερωτήσεις. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν.
  3. Εκφράστε την αλήθεια πως η θλίψη είναι φυσιολογική και απαραίτητη, πως είναι εντάξει να νιώθουμε λύπη. Μπορείτε να πείτε : “Έτσι νιώθουμε όταν πεθαίνει κάποιος που αγαπάμε.”
    Εκφράστε επίσης τα γνήσια, δικά σας συναισθήματα: ” Η μαμά κι ο μπαμπάς νιώθουνε πολύ λυπημένοι.”
  4. Εξηγήστε τον κύκλο της ζωής , ότι  ο θάνατος του κατοικίδιου ζώου ανήκει σε αυτό τον κύκλο και δεν συμβαίνει επειδή το παιδί ή οι γονείς απέτυχαν να κάνουν κάτι.
  5. Βοηθήστε το να κατανοήσει τι σημαίνει η έννοια «νεκρός»: «Το σώμα του ζώου σταματά τις δραστηριότητες του ,δεν παίρνει άλλο οξυγόνο και δεν λειτουργεί πια. ».
  6. Να είσαστε προσεχτικοί και να μην συσχετίσετε το θάνατο με τον ύπνο. Εξηγήστε πως “όταν κοιμόμαστε το σώμα μας εξακολουθεί να λειτουργεί, απλώς ξεκουράζεται “.
  7. Αποφύγετε την κοινή φράση για την ευθανασία, «το ζωάκι θα κοιμηθεί », καθώς μπορεί αργότερα να προκαλέσει προβλήματα ύπνου στο παιδί ή έντονο άγχος για τη χειρουργική επέμβαση και την αναισθησία. Καλύτερα να πείτε ότι με την ευθανασία, το  κατοικίδιο θα βοηθηθεί να πεθάνει ήρεμα και χωρίς πόνο.
  8. Βοηθήστε τα μικρά παιδιά να καταλάβουν τον λόγο που  είναι απαραίτητη η ευθανασία. Εξηγήστε ότι το κατοικίδιό έχει γεράσει και :«Όταν ένα ζώο γερνάει, το σώμα του φθείρεται και σταματά να λειτουργεί». Ή ότι  νοσεί σοβαρά και: “Επειδή η ασθένεια δεν μπορεί να σταματήσει, το κατοικίδιο ζώο μας είναι πολύ, πολύ άρρωστο, το σώμα του έχει φθαρεί και έχει σταματήσει να λειτουργεί.” Αν πρόκειται για ατύχημα,  μπορείτε να πείτε: “Συνέβη κάτι πολύ κακό. Το κατοικίδιό μας χτυπήθηκε από αυτοκίνητο. Το σώμα του τραυματίστηκε τόσο πολύ, που σταμάτησε να λειτουργεί.”
  9. Αποφύγετε φράσεις όπως, το κατοικίδιο «μάς άφησε» ή «έφυγε». Τα παιδιά λαμβάνουν τις φράσεις κυριολεκτικά.  Θα αισθανθούν  απόρριψη & εγκατάλειψη ή θα αρχίσουν να ψάχνουν για το χαμένο κατοικίδιο, διατηρώντας ελπίδες για την επιστροφή του.
  10. Αποφύγετε να πείτε στα παιδιά, ότι το κατοικίδιό τους ήταν τόσο καλό ή τόσο ιδιαίτερο ,που ο Θεός το ήθελε  μαζί Του στον Παράδεισο. Τα παιδιά μπορεί να θυμώσουν με τον Θεό ή να φοβηθούν πως μπορεί να συμβεί το ίδιο σε εσάς και σε εκείνα  στη συνέχεια.
  11. Μην κατηγορείτε τον κτηνίατρο. Τα παιδιά σας, μπορεί να αναπτύξουν φόβο για τους κτηνιάτρους και άλλους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης.

Για περισσότερες πληροφορίες:
Αγγελίνα Κρίμπαλη
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια MSc, EAP, EAC, Certified Grief Educator
Founder of "OneiRoi" - Χώρος Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας & Ψυχικού Τραύματος
website: www.oneiroi.gr
email: angelakrimbali@gmail.com
instagram : https://www.instagram.com/oneiroi_holistic/
κιν: +30 6936523899